Koh Tao

Door alle omstandigheden en het ontzettend slechte internet in Myanmar lopen we een beetje achter met ons verhaal! Gelukkig hebben we alles goed bijgehouden om het jullie alsnog in geuren en kleuren te vertellen. Te beginnen bij: Koh Tao!


Koh Tao

Na twee vluchten en een bootrit vanuit Chiang Mai kwamen we aan op Koh Tao. Helder water, gekleurde vissen, rotsen, bergen.. PERFECT was het gewoon. We kwamen uit bij Char bungalows aan het Sai Nuan 2 beach. We hadden onze overnachting zo laat geregeld dat we het laatste oude bungalowtje kregen omdat de rest al vol zat.

Ons bungalowtje was van hout met overal gaten, een WC die doorgespoeld moest worden door er met een emmer water in te gooien, de douche leverde 3 druppels koud water en het rook er niet bepaald fris. Al vroeg (half 7 s’avonds) gingen we slapen onder een niet heel smakelijk uitziende klamboe.

De volgende dag wisten we niet hoe snel we uit deze ranzige bungalow weg moesten komen. Naast Char bungalows bevond zich Banana Rock bungalow. Hier kwam net een kamertje vrij voor de dubbele prijs (nog steeds goedkoop), maar er was geen enkele twijfel over: een prachtige bungalow met waanzinnig uitzicht, lekkere goeie douche, een echte WC pot, wat een feest!
Heerlijk hebben we een paar daagjes aan een rustig strandje gezeten, drie kwartier lopen naar het dorpje waar we waren aangemeerd, door een prachtige omgeving (foto’s volgen snel op FB!). Koh Tao was zo ontzettend ontspannend, rustig maar toch gezellig en er hing een fijne sfeer. Na 7 daagjes Sai Nuan beach (snorkelen, zonnen en heerlijk aan t water eten met Tony ons zwerfhondje) zijn we verhuisd naar het dorpje, waar we direct onze eerste echt tropische regenbui hebben gehad. Na de regenbui hebben we een scootertje gehuurd om een duikschool en crossfit voor Coen te vinden en een Yoga school voor ons beide. We kwamen uit bij Sairee beach, een dorpje vol met jongeren, sportscholen, duikscholen en yogascholen. Coen had zich ingeschreven bij MOJO’s duikschool en we begonnen aan onze eerste Yin-yogales bij GROUNDED.

Yoga was geweldig. Het was voor ons beide de eerste keer yoga. Gegeven door de Australische eigenaar Peter, die ooit met een paar vrienden voor 3 dagen naar Koh Tao was gekomen, maar Koh Tao sindsdien nooit meer verlaten heeft, wat een held. Een ontzettend warme en vriendelijke vent met een ontzettend lieve vrouw.

Na een heerlijk ontspannend dagje doken we al vroeg ons bed in.
De volgende ochtend, half slaperig keek ik op mijn telefoon en zag ik gemiste oproepen van Ton, met twee berichtjes, een van m’n moeder en een van Ton: “Hoi lief, zullen we facetimen?”, “Hoi, ben je online? Niosha niet schrikken maar ik heb vervelend nieuws over je oma. Bel je me via Facetime”.
De volgende minuten waren ondraaglijk lang, ik kreeg maar geen facetime verbinding met Ton of Mama door het internet, waarna ik mama gewoon gebeld had.
“Niosh het gaat niet zo goed met oma.”. De hoop dat ik nog op tijd terug kon komen om afscheid te nemen nam toe “wat is er dan? Moet ik nu naar Nederland komen, kan ik nog afscheid nemen?” met een brok in m’n keel kreeg ik te horen “Het is te laat Niosh, ze is gister overleden.”. Ik kon niet meer stoppen met huilen. De telefoon vastklemmend tegen mijn oor, Coen die me vasthield, ik wilde naar huis, voelde me zo ver van m’n familie. Mijn moeder klonk zo sterk over te telefoon dat het me hoop gaf dat alles goed zou komen. Mama liet me weten dat oma het erg zou vinden als ik mijn reis zou stoppen, ik hoefde niet terug te komen naar Nederland als ik dat niet wilde. Het enige wat ik wilde was bij mijn familie zijn en bij de begrafenis van mijn oma. Zo snel mogelijk had ik een vlucht terug geboekt, doordat Nederland slecht te bereiken is vanaf Koh Tao heeft het 3 dagen geduurd voordat ik eindelijk terug was in NL.

De volgende 2 dagen op Koh Tao waren zwaar en ik zat in een soort roes. Bij onze tweede yoga les barste ik weer in tranen uit en overal waar ik wifi had wilde ik met mijn familie facetimen. Omdat ik op vakantie was voelde het soms nog zo onwerkelijk.

De mensen op Koh Tao waren zo ontzettend begripvol en hartverwarmend. Peter van yoga die merkte dat er wat was heeft me apart genomen om me over de mooie kant van de dood te vertellen, de duikinstructeurs van Mojo hadden er alle begrip voor dat Coen een paar dagen later zou beginnen en vertelden mij over hoe in hun cultuur de dood gevierd wordt, het gezien wordt dat een volgende stap, te vergelijken met het behalen van een diploma van de universiteit. En uiteraard Coen, die me mijn buien liet hebben, m’n handje vasthield en me door de drie dagen heen sleepte. Dit maakte Koh Tao nog mooier voor me dan dat het al was, de mensen die ik sprak raakten me, en zullen me altijd bij blijven. Koh Tao is voor mij, warmte, liefde en positieve energie.

Ik terug in Nederland, betekent Coen 6 dagen alleen op Koh Tao.
Binnenkort zal Coen een update/blog doen over zijn avontuurtjes alleen in Thailand en al snel zal er nog een update volgen over Myanmar!

Heel veel kusjes en liefde.
We missen jullie!

Coen en Niosha